ابزار هدایت به بالای صفحه

مذاهب اهل سنت از نظر فقهی عبارتنداز :

حنفیه که مقلدان نعمان بن ثابت معروف به ابوحنیفه (متولد سال 80 و متوفّای سال 151ه ق) می‏باشند.

ابوحنیفه فردی ایرانی است که امام اعظم اهل سنت به شمار می‏رود. درجامعه تسنن، بعد از پیغمبر اکرم صلی الله علیه وآله و

خلفای راشدین و حسنین علیهما السلام هیچ‏کس به اندازه ابوحنیفه محترم نیست. پیروانش در ایران بسیار اندکند.

مالکیه که پیروان مالک بن انس (متولد سال 95 و متوفّای سال 179ه ق) می‏باشند. مالک، عرب قحطانی است.

بلاد مغرب غالباً پیرو مالک بن انس می‏باشند.

شافعیه که پیروان محمدبن ادریس شافعی (متولد سال 151 و متوفای سال 204 ه ق) می‏باشند. شافعی عرب قرشی است

و از نظر کثرت پیروان مانند ابوحنیفه است و شاید بیش از او پیرو داشته باشد.

حنابله که پیروان احمدبن حنبل (متوفای سال 241 ه ق) می‏باشند. احمد از لحاظ نژاد عرب است، ولی ظاهراً خاندانش در ایران

(مرو) می‏زیسته‏ اند.

از نظر اعتقادی نیز اهل سنت به فرقه‏ های زیر تقسیم می‏شوند:

اشاعره ( جبریون ) که اکثریت اهل سنت و پیروان ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری هستند.

اهل حدیث که پیروان احمدبن حنبل می‏باشند.

معتزله ( اختیاریون) که پیروان واصل بن عطا هستند.

ماتریدیه که پیروان ابو منصور ماتریدی سمرقندی هستند و شامل بسیاری از حنفی های شرق جهان اسلام میشوند.

وهابيت:‌ اين گروه طرفداران محمد بن عبدالوهاب هستند كه در اواخر قرن دوازده هجري به ترويج افكار ابن تيميه پرداختند. اصول عقايد وهابيت را مي توان در موارد ذيل خلاصه كرد: 1. اعتقاد به وسايط ميان خلق و خدا با توحيد در الوهيت منافات دارد! 2. مشركان عصررسالت در مسئله ربوبيت مشرك نبودند. با اين كه انگيزه بت پرستان، تقرب به خداوند و طلب شفاعت از معبودان خويش در پيشگاه خداوند بود، قرآن كريم عمل آنان را شرك دانسته است. 3. هرگونه عمل كه مشابه اعمال مشركان عصر رسالت باشد مثل استغاثه و استعانت از غير خدا، نذر و قرباني براي خدا، و طلب شفاعت از غير خدا شرك است. 4. شیعیان را کافر میدانند. 5. شرك مسلمانان از شرك مشركان عصر رسالت عظيم تر است و...

البته اکثر اهل تسنن وهابیت را از اهل تسنن نمی شمارند و این گروه را زاده انگلیس می شمارند.

لازم به ذکر است که مذاهب فقهی اهل‏ سنت از قرن چهار منحصر به این چهار مذهب شد ولی قبل از آن بیش از چهل مذهب فقهی در میان اهل‏سنت مطرح بود که به علل گوناگونی از جمله کاهش اختلافات، تنها چهار مذهب فقهی و از نظر کلامی نیز فقط مذهب اشعری به رسمیت شناخته شد و این موضوع موجب منقرض شدن سایر مذاهب اعتقادی و فقهی دیگر گشت.