برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان عاشوراییان زنجان و آدرس b-zanjan.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
دیگر امکانات
آمار
وب سایت:
بازدید امروز : 3950
بازدید دیروز : 4555
بازدید هفته : 8505
بازدید ماه : 56340
بازدید کل : 1380275
تعداد مطالب : 888
تعداد نظرات : 177
تعداد آنلاین : 1
این وصف، درباره امام حسین(ع) چنین آمده است: «وصل علی
الحسین المظلوم، الشهید الرشید، قتیل العبرات و ....»«و درود
فرست بر حسین مظلوم، شهید رشید،کشته شده اشک‌ها و...» [1]
در پاسخ باید گفت: «العبرات» از عبره است یعنی گریه‌ای که از سینه بیرون آید و کنایه از کسی است که با یادآوری مطلب و یا شخصی بغض گلویش را میگیرد و چشمانش اشک آلود می‌شود و مراد از اینکه امام حسین(ع) کشته شده اشک‌هاست این است که هر انسان آگاهی امام حسین(ع) و واقعه عاشورا را یاد کند، چشمانش اشک‌آلود می‌شود. شهیدی که هم یادش گریه‌آور است و هم اشک ریختن در سوگ او ثواب دارد و موجب احیای اهداف عاشورا می‌شود و امامان(ع) نیز توصیه فراوان بر عزاداری و گریستن بر مصیبت‌های آن حضرت داشته‌اند. امام حسین(ع) می‌فرمایند: من کشته شده اشک‌هایم. [2] و باز فرمود: من کشته شده اشکم و هیچ مومنی مرا یاد نمی‌کند مگر آن که گریه کرده و بغض گلویش را بگیرد و اشک در چشمانش می‌آید. [3] و امام صادق(ع) فرمود: کشته اشک یعنی هیچ مومنی او را یاد نمی‌کند مگر گریه کند. [4] بنابراین مراد از کشته شده اشک‌ها یعنی به خاطر اهداف بزرگ و متعالی که امام داشتند و عده‌ای نگذاشتند این اهداف در جامعه عملی شود و آن حضرت را شهید کردند بر ملت‌های آزاده چنان این غم و اندوه سنگین است که همواره بر آن حضرت اشک می‌ریزند و حسین(ع) کشته شده‌ای است که اشک‌ها در یاد او سرازیر است. منابع [1]. ابن طاوس، رضی الدین، اقبال الاعمال، بی‌جا، مکتب الاعلام الاسلامی، اول، 1416 هـ.ق، ج3، ص342. [2]. قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، بی‌جا، هجرت، ج1، ص538. [3]. شیخ صدوق، الامالی، قم، موسسه بعثت، اول، 1417 هـ .ق، ص200. [4]. نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، ال البیت، دوم، 1408هـ .ق، ج10، ص318.
چشم دلش از همه ما روشن‌تر است. این را از گفتگو و پاسخ‌های کوتاه اما دقیقش می‌توان دریافت. همه سؤال‌ها یک پاسخ دارد و به یک چیز ختم می‌شود فقط خود سیدالشهدا(ع). می‌گوید: «همه عزتم، حسین جان، پای سفره تو محترم شدم». سال‌هاست که ترجیح داده تا چشمان تن فروبسته بمانند و برای شفای خود از اهل بیت (ع) تقاضایی ندارد. از 3 سالگی چشمانش را از دست داده است. پیرغلام و ذاکر نابینای حضرت حسین(ع) است. یک بار از یک خواب گفته بود که به او گفته بودند شفای چشمانت را می‌خواهی یا ذاکری اهل بیت(ع) را. سال‌ها می‌گذرد و او هنوز ذاکر نابینای حضرت حسین(ع) است. او می‌داند که بهترین مسیر برای قرب باری تعالی همین چشم دلش است که از همه ما روشن‌تر است.از اساتیدش فقط «امام حسین(ع)» را یادش می‌آید درست مثل حاج فیروز زیرک‌کار که فقط «آقا» به یادش مانده است.
هر چه تلاش می‌کنم از فرزند شهیدش بپرسم نمی‌گوید. شنیده بودم که وقتی پیکر پسرش را به شهر آورده بودند، گفته پیکرش را روی بلندی گذاشته بودند و گفته بود «مردم پسر من در برابر جوان امام حسین(ع) هیچ ارزشی ندارد. من امروز می‌خواهم برای شما روضه علی اکبر(ع) بخوانم. می‌خواهم به شما نشان دهم امام حسین(ع) با چه حالی بالای سر پسرش رفت.» افتاده بود روی زانوهایش و ... مردمی که آن روایت تصویری را دیدند، از آن روز به بعد جوری دیگری پای روضه علی‌اکبر(ع) او گریه می‌کنند.
شب چهارم محرم امسال در هیأت‌الرضا محفل بسیجیان و رهروان شهدا
حال و هوای دیگری داشت.در این شب عزاداران حسینی با پیراهن‌های مشکی عزاداری کردند تا به خواست قلبی رهبری لبیک عملی گفته باشند، در پی این اقدام حاج عبدالرضا هلالی ذاکراهل بیت(ع) یادداشتی را منتشر کرد:
السلام علیک یا اباعبدالله
موضوعی که چند وقتی است در محافل مذهبی و هیأت‌ها مطرح می‌شود، بحث برهنه‌شدن در جلسات عزاداری است، آنچه که صراحتاً از جانب رهبر فرزانه انقلاب بیان شده این است که برهنه شدن جهت عزاداری با رعایت جوانب و دوری از مفسده احتمالی جایز است و به لحاظ شرعی اشکالی ندارد، اما حضرت ایشان نظر شخصی و قلبی‌شان برهنه‌نشدن در عزاداری است و این حالت را برای عزاداری بهتر می‌دانند، لذا تکلیف روشن است.
ما در هیأت الرضا تلاش کرده‌ایم و به این مهم پایبند بوده‌ایم که هیچ‌گاه برای نحوه و حالت عزاداران تکلیفی را نیافرینیم و حال شخصی، که زمینه‌ساز ارتباط معنوی است، را تحت تأثیر قرار نداده و برهم نزنیم، تلاش مضاعف خواهیم کرد زمینه هر گونه مفسده احتمالی را برای عزادارانی که برهنه می‌شوند برطرف کنیم.
برداشتم از فرمایشات رهبری در مورد مباحث مطرح شده این است که برهنه نشدن در عزاداری افضل است و در جهت ارتقاء معنوی جلسات و ما موظف به فراهم‌کردن شرایط برای تحقق این فرمایش هستیم، متأسفانه عده‌ای در پی این هستند که از این موضوع سوءاستفاده کرده و میان عاشقان اهل بیت اختلاف بیندازند و از این فضا نهایت سوءاستفاده را بنمایند.
در شرایطی که رهبرمان امر به وحدت مسلمانان کرده‌اند و شیعه و سنی را به برادری فرا می‌خوانند قطعاً انسجام میان شیعیان از اولویت‌های ماست و نباید اجازه ایجاد هرگونه اختلاف با هر عنوانی را میان محبین اهل بیت(ع) به هر بهانه‌ای و خدای ناکرده جدایی احدی از این دستگاه را بدهیم و باید با هوشیاری، دقت و فهم صحیح از شرایط، به فضل الله زمینه و مقدمات تحققِ خواستِ قلبی رهبری را فراهم آوریم و البته این مهم نیازمند زمان مناسب و برنامه‌ریزی دقیق است.
از سوی دیگر جلسات اربابمان باید ما را با واقعیت‌های قیام و فلسفه حرکت‌شان آشنا کند، قطعاً یکی از این درس‌ها ازخودگذشتگی و زیرپا گذاشتن نفسانیات است، ما آموخته‌ایم اسلام دین تعبد و بندگی است و هر جا بنده بندگی کند، رشد و کمال برایش قطعی است. در شرایطی که انسان روزه مستحبی گرفته است، اگر به او تعارف شود تا افطار کند او موظف به افطار است تا هم ثواب روزه را ببرد و هم ثواب عبور از نفس را.
دیشب عزاداران در هیأت الرضا اثبات کردند که درگیر ظواهر و شکل عزاداری نیستند و اینکه با هر سلیقه سیاسی و فقهی و تقلید از هر یک از مراجع عظام تقلید خواست قلبی رهبری برایشان اهمیت دارد، ما غمگینِ ظلم بزرگی هستیم که در حق سید و سرور آزادگان جهان و خاندان مطهرش در سال 61 هجری صورت گرفت؛ آقای مهربانی که به قصد خدمت به امت و در پی درخواست امت جدش ترک بلاد کرد و مرور می‌کنیم بی‌وفایی، کج‌فهمی و بی‌بصیرتی امت را و دعایمان این است که خداوند ما را از این آقا و تعظیم این مصیبت بزرگ جدا نکند که خیر دنیا و آخرت در این مسیر است و درس امام زمان‌شناسی و تبعیت از ولیّ زمان را در این دستگاه می‌آموزیم.
ما نوکری برای این خاندان را با اشکهایمان، ناله‌هایمان، سینه‌زدن‌هایمان، مالمان و جانمان ادامه خواهیم داد که فخر ما در دو عالم این سرمایه است، ما قدر انقلاب، رهبر عزیز و کشورمان را بیش از پیش می‌دانیم و اجازه هیچ‌گونه سوءاستفاده را به احدی نخواهیم داد.
إن‌شاءالله
بابی انت و امی و نفسی و اهلی و مالی و اُسرتی یا اباعبدالله
روز چهارم محرم 92 / طفلان زینب قربانیان خواهر خود را قبول کن/
شهیدانی که حضرت زینب (س) برای استقبالشان از خیمه بیرون نیامد
زمانی که کاروان کربلا، از مدینه حرکت کرد و در مکه فرود آمد، عبدالله جعفر و فرزندانش همراه این کاروان نبودند.
چون حضرت مسلم بن عقیل (ع) با نامه حضرت حسین (ع) ماموریت کوفه یافت، ابتدا به مدینه آمد و در این موقع بود که عبدالله ابن جعفر فهمید که حضرت حسین (ع) برای سفر به عراق مصمم است. بر این اساس، با توجه به شناختی که از بنی امیّه داشت، نامه ای خطاب به آن حضرت نوشت و آن نامه را به همراه فرزندانش – عون و محمد – به مکه فرستاد. او در نامه نوشته بود:
” در رفتن به عراق عجله مکن، از آن میترسم که اگر توکشته شوی، نور زمین خاموش شود. تو روح هدایت و امید و امیر مومنان هستی“
پاسخ روشن بود و حضرت اباعبدالله (ع) در این طریق مصمم. پس برای آن که عبدالله را از اصرار خود، مبنی بر ممانعت از سفر باز دارد، او را از رویای صادقه خویش، با خبر فرمود :
انّی قد رأیت جدّی رسول الله (ص) فی منامی فأخبرنی باَمرٍ، انا ماضٍّ له
همانا من جدّم رسول الله را در خواب دیدم که مرا به این امر آگاه کرد که من به انجام آن اصرار دارم.
حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان سحرگاه امروز در چهارمین
جلسه مراسم عزاداری بیت الزهرا(س) شهرک غرب تهران
اگر ما بدانیم خدا به ما علاقه دارد و از محبت خدا به خودمان خبر داشته باشیم، تمام عمر فقط سعی می کنیم این محبت را پاسخ دهیم؛ نه اینکه تازه به خدا برسیم. ما به خدا رسیده ایم فقط باید متناسب با خدا رفتار کنیم. اگر محبت خدا به خودمان را درک کنیم، نوع دیگری از زندگی و بندگی را در یک سطح بسیار بالا تر تجربه خواهیم کرد. خیلی انسان راحت تر رشد می کند و راحت تر حرکت معنوی خواهد داشت. اگر ما بخواهیم باور کنیم که خدا به ما علاقه دارد، چگونه این باور را در درون خودمان ایجاد کنیم؟ باید معجزه ای در زندگی ما صورت بگیرد؟! باید وحی از آسمان نازل شود که مثلا من تو را دوست دارم؟! اصلاً شیوه ی ابراز محبت خدا به ما چیست؟ مثلاً چه کاری باید بکند تا ما بفهمیم خدا ما را دوست دارد. این را باید با تفکر به دست آورد. تفکر در این که اصلاً خدا ما و کائنات را برای چه آفریده است؟ خیلی سخت است ما باور کنیم که کائنات را خدا برای ما آفریده است و حتی بگوییم برای من آفریده است.
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
