ابزار هدایت به بالای صفحه

معبودا، اگر مرا از رزقت ناکام گردانی،

کیست که روزی‌ام دهد؟

و اگر به خواری‌ام کشانی، کیست که یاری‌ام دهد؟

معبودا، از خشم تو و فرود آمدن کیفرت به تو پناه برم.

معبودا، اگر من سزاوار رحمت تو نیستم،

تو خود سزاواری که مرا از مهر و بخشش بی‌شمارت برخوردار کنی.

معبودا، آن سان به رحمت تو امیدوارم که گویی در پیشگاهت ایستاده‌ام و توکل بسزایم به تو برسرم سایه گسترده است،

پس تو فرمانی را که سزاوار آنی، رانده‌ای و مرا در عفو و گذشتت پوشانده‌ای!

معبودا، اگر بر من بخشش آری، کیست که در بخشودن، سزاوارتر از تو باشد؟

و اگر مرگم در رسد در حالی که کردارم مرا به تو نزدیک نکرده [به یکایک گناهانم اعتراف می‌کنم]

و اقرار به گناهانم را وسیله‌ای برای وصال به تو قرار می‌دهم.

معبودا، با گرایشم به خواهش نفس، برخود ستم کردم.

پس وای بر من اگر بر آن آمرزش نیاوری!

معبودا، هماره نیکی تو در طول زندگانی‌ام به من رسیده، و اینک نیکی و احساس خود را به گاه مرگم نیز بر من ارزانی دار.

معبودا، چگونه پس از مرگم از الطافت نومید شوم در حالی که در سراسر زندگانی‌ام چیزی جز نیکی برمن روا نداشته‌ای؟

معبودا، کارم را آن سان برعهده گیر که تو خود سزاوار آنی،

و از فضلت بر بنده‌ گنهکاری چون من بخش که نادانی‌اش او را در گرداب خود فرو برده است.

مناجات شعبانیه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: