ابزار هدایت به بالای صفحه

واژه شناسی

معنای لغوی شیعه و تشیع

شیعه، در لغت به معنای پیرو، طرفدار و گروهی است که بر امری یک سخن شوند و همچنین بر

گروه‏ىاران اطلاق می شود.(1)

ریشه کلمه شیعه، از مشایعت و به معنای مطاوعه و پیروی کردن است.

واژه  شیعه اگر  تنها و بدون آمدن قیدی  به دنبال آن به کار رود ،  برافرادی اطلاق  می شود که

دوستدار اهل بیت (ع) بوده و به امامت آنان اعتقاد دارند.

معنای لغوی این واژه در دو سوره مبارک قرآن نیز آمده است. یکی در قصه‏ى موسی (ع) و فرعون

در سوره‏ ى قصص آیه‏ ى پانزده که می فرماید  وقتی موسی  (ع)  در هنگام  بی  خبری مردم به

شهر درآمد «فوجد فیها رجلین یقتتلان هذا من شیعته‏ى و هذا من عدوه‏ى » ؛دیگری در سوره‏ ى

صافات آیه‏ ى 83 که درباره پیروی حضرت ابراهیم (ع ) از حمضرت نوح (ع ) می فرماید :

« وان شیعته‏ ى لابراهیم » تشیع نیز در لغت به معنای ادعای پیروی کردن است، چنانکه وقتی

گفته می شود «تشیع الرجل» به معنای این است که این فرد ادعای شیعه بودن دارد، البته به

مذهب شیعه نیز « تشیع» اطلاق می شود. (2)

در زبان عرب، واژه‏ ى «شیعه» را بر حزب نیز به کار می برند. از این رو، شیعه علی (ع) در مقابل

شیعه معاویه قرار می گیرد. (3)